Vervangt Ieper zijn windmolens door een kerncentrale ?

Op 23 oktober 2023 gaf het schepencollege een negatief advies voor de aanvraag van Aspiravi om twee windmolens te bouwen langs de Noorderring, aansluitend op het bedrijventerrein. Dit ondanks een gunstig advies van de Milieuraad en een deels gunstig advies van de Gecoro.

Stadsbestuur verliest elke geloofwaardigheid

De geplande windmolens bevinden zich volgens de visienota ‘Grootschalige windturbines Ieper’ van 30-1-2023 in de Zoekzone 2: dus ten noorden van de Noorderring, vlak naast het bedrijventerrein. Hierover lezen wij het volgende in de visienota:

Zoekzone 2 komt enkel voor het westelijk deel, ten noorden van de Noorderring (ruimtelijk aansluitend op het regionaal bedrijventerrein) in aanmerking voor grootschalige windturbines

De gekozen locatie strookt dus volledig met de visienota. Het is dan ook vreemd dat het stadsbestuur 9 maanden later zijn eigen visie tegenspreekt door een negatief advies te geven. Zo ondergraaft het stadsbestuur zijn geloofwaardigheid volledig. Waarom zou een kandidaat-bouwer van een windmolen nog rekening houden met de visie van het stadsbestuur?

Unesco-erkenning

Bij haar beoordeling van het project van Aspiravi verwijst het stadsbestuur naar het aspect oorlogserfgoed en de recente Unesco-erkenning van een cluster van 27 momomenten en begraafplaatsen. Toch hoeft deze erkenning de bouw van de windmolens van Aspiravi niet onmogelijk te maken, het project valt immers ruim buiten de bufferzone die is voorzien. Waarom het stadsbestuur desondanks meent dat de twee windmolens toch te dicht zouden staan, is een raadsel. Nog moelijker te begrijpen is hoe het stadsbestuur een dergelijk standpunt kan rijmen met haar windvisie dat uitgaat van de bouw van een derde rij windmolens dwars door het buffergebied en zelfs dwars door de zone van erfgoedwaarde. En hiermee stopt het verhaal nog niet…

Verdwijnen de bestaande windmolens?

Bij iedere aanvraag voor windmolens verwijst het stadsbestuur naar de repowering van het bestaande windpark. Repowering komt neer op het vervangen van de negen bestaande middelgrote molens door een vijftal grote toestellen. Maar als het stadsbestuur consequent is met zichzelf zal ze zich ook tegen de repowering moeten verzetten. Enkele van die windmolens zouden immers dichter bij Unesco-erfgoed liggen dan de twee waarvoor Aspiravi een vergunning heeft aangevraagd. Als de bestaande windturbines einde leven zijn zullen ze dan afgebroken en niet vervangen worden.

Het klimaat wacht niet

Niet alleen hittegolven, lange droogteperiodes maar ook extreme regen maken het ons duidelijk: het klimaat is in crisis en dit gaat sneller dan voorspeld. Hoog tijd dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Het huidige stadsbestuur beloofde in 2022 werk te maken van een heus windplan. Extra windmolens moesten helpen om de klimaatdoelstellingen te bereiken die de stad beloofde in het kader van het Burgemeesterconvenant. Dit windplan kwam er dus niet, enkel een visienota die de ontwikkeling van windmolens heel sterk beperkt. Nu blijkt dat die visienota een vodje papier is kan het beter écht in de papierbak. De Klimaatambassade roept het stadsbestuur op om eerlijk te zijn met zichzelf, met haar inwoners en al wie in deze stad wil investeren. Ofwel maakt ze eindelijk werk van het beloofde windplan dat de ontwikkeling van windenergie in Ieper stimuleert en stuurt, ofwel onthoudt ze zich voortaan van adviezen wegens een gebrek aan een goed onderbouwde visie, ofwel creëert de stad dan maar ruimte voor de bouw van een kleine kerncentrale. Tezelfdertijd kan Ieper zich bij de federale overheid kandidaat stellen om gedurende honderdduizenden jaren radioactief afval te bergen in de dikke laag Ieperiaanse klei.
Benieuwd hoeveel applaus het stadsbestuur hiervoor zou krijgen…